Rauw operatheater over lichte zeden op de Leidse gracht op Festival Schemerstad
- Concerten en Voorstellingen
Een van de leukste dingen om te doen in mijn leven is zingen. Maar nog leuker is de combinatie van zingen en acteren. Ik vind het geweldig om in de huid van een personage te kruipen en me een karakter eigen te maken. Soms best eng en kwetsbaar, en niet makkelijk, zeker niet als een personage verder bij jezelf vandaag ligt. Ik probeer altijd te zoeken naar wat ik met m’n personage deel, welke overeenkomsten hebben we? En vanuit daar zoek ik verder. Normaal gesproken doe ik dat vooral zingend, en ik vind het dan ook altijd een hele toffe uitdaging om dat met gesproken tekst te doen. Dat vraagt om een andere aanpak dan acteren op muziek.
Met theaterregisseur Arne Sybren Postma werk ik regelmatig samen, en juist bij hem mag ik vaak met gesproken tekst werken, uiteraard gecombineerd met muziek. Nu vroeg mij me weer voor een te gek project, samen met mijn collega Wiebe Pier Cnossen. Festival Schemerstad Leiden vroeg Arne om een scène van ongeveer een kwartier te maken met klassieke zang. Schemerstad is theaterfestival waarbij het publiek in boten over de grachten door Leiden vaart en op verschillende locaties korte voorstellingen ziet. Dat kan van alles zijn, toneel, dans, mime, muziek, etc. Een te gek concept, vind ik!
Onze scène was gebaseerd op het stuk “Hoerenkastje” van Daphne de Bruijn en bestaat in de oorspronkelijke versie uit twee monologen, die van een klant en een hoer. Voor deze voorstelling heeft Arne de twee monologen met elkaar versneden, en de tekst ingekort. En uiteraard hebben we muziek toegevoegd. In het stuk staat een verwijzing naar het requiem van Mozart, dus we waren er al gauw uit dat we daar delen uit moesten gebruiken. Maar hoe doe je dat met maar twee zangers? Arrangeur Vaughan Schlepp heeft prachtige bewerkingen gemaakt van enkele delen en een orkestband gemaakt.
Het is een prachtige voorstelling geworden waarin ik me als de prostitué Eva verwonderde over de nogal bijzondere verzoeken van mijn klant…
De directeur van het festival schreef er het volgende over:
“….Wat is het gaaf om deze goed uitgevoerde klassieke zang te horen als conversatie tussen deze prostitué en deze klant. En wat wordt alles lekker bij naam genoemd. En wat schuurt die rauwheid mooi met de naïef onschuldige intenties van deze man. En wat vervult Wendy Roobol haar lichtzedige therapeutische rol fantastisch. En wat is het jammer dat het is afgelopen. Bis, Bis!!...”
Soms tussen de stortbuien door (en soms ook net een buitje meepakkend) en met een prachtige volle maan speelden we twee avonden in september vijf keer deze scène. Ik wil nog een keer! O ja… en de naam van onze voorstelling? Fucking Mozart!